Obecny czas: Czw, 28.03.2024, 9:28




Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 3 posty(ów) ] 
[tramwaje] 1969 UKWZ KTM-5 (71-605) 
Autor Wiadomość
Awatar użytkownika

Postów: 7381
Miejscowość: Warszawa
Post [tramwaje] 1969 UKWZ KTM-5 (71-605)
Mariupol, Ukraina:
Image

SaratĂłw, Rosja
Image

WoroneĹĽ, Rosja:
Image

Tomsk, Rosja:
Image
Image

NiĹĽny NowogrĂłd, Rosja:
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cf/Ktm5_forward_left.jpg/800px-Ktm5_forward_left.jpg

Taszkient, Uzbekistan:
Image

Mikołajów, Ukraina:
Image

Krasnodar, Rosja:
Image

Usole Syberyjskie
Image

Sankt Petersburg, Rosja:
Image

Iwanowo, Rosja:
Image

Jarosław, Rosja:
Image

Nabiereżnyje Czełny, Rosja
Image

wagon techniczny (Sankt Petersburg, Rosja):
Image

wnętrze:
Image
Image
Image

kabina i pulpit motorniczego:
Image
Image

wĂłzek:
Image

instalacja elektryczna:
Image

FILM:
Dyneburg, Łotwa: http://www.youtube.com/watch?v=vdhDH7AALf4

Cytuj:
KTM-5 (71-605) to wysokopodłogowy czteroosiowy tramwaj produkcji sowieckiej.

Pierwsze prototypy zostały zbudowane w 1963 w zakładzie w Ust'-Katawiu. Tramwaj był seryjnie produkowany w latach 1969-1992. Nazwa KTM-5 przestała być nazwą oficjalną w 1976, kiedy w ZSRR wprowadzono jednolitą numerację typów taboru kolejowego, tramwajowego i metra, jednakże jest częściej stosowana. Skrót KTM oznacza Kirowskij Tramwaj Motornyj (Кировский трамвай моторный - "Kirowski tramwaj motorowy"; od nazwy zakładów im. Kirowa w Ust'-Katawiu). Tramwaj typu 71-605 został wykonany w największej liczbie egzemplarzy na świecie – ponad 14 tysięcy wagonów, stał się też pierwszym z serii kolejnych tramwajów, takich jak jego następca KTM-8 i najnowocześniejszy tramwaj KTM model KTM-19.

Tramwaje KTM-5 były podstawowym typem tramwajów w większości miast radzieckich. Mimo zaprzestania produkcji w 1992 roku, w części sieci tramwaje te są podstawowym, jeśli nie jedynym, taborem we flocie tramwajowej. Wagony 71-605 są tanie i mają prostą konstrukcję, co zadecydowało o ich popularności, jednak są również krytykowane za słabą wytrzymałość oraz wygląd.

Historia
Lata 60. były przełomowe dla większości sieci tramwajowych w ZSRR. Torowiska tramwajowe były demontowane z zabytkowych centrów miast. Ze względu na rozwój miast budowano także nowe linie na nowych osiedlach przedmieściach. Ponieważ nastąpił rozwój sieci tramwajowych, znacznym problemem stał się brak taboru. Stare przedwojenne konstrukcje oraz nieco nowsze np. KTM-1, ale również dwuosiowe, okazywały się zbyt mało pojemne na wciąż rosnące potrzeby.

W 1963 w ZSRR produkowano wagony czteroosiowe LM-57 oraz RVZ-6. Niewielkie fabryki, leningradzki WARZ oraz ryskie RWZ, budowały je tylko na lokalne potrzeby. Żaden z tych modeli nie mógł jeździć w zestawach dwuwagonowych, a dodatkowo oba były trudne w produkcji. Władze radzieckie postanowiły opracować nowy projekt wagonu czteroosiowego. W tym czasie do Moskwy dotarły pierwsze partie czechosłowackich Tatr T2 i T3, które były wzorowane na amerykańskim PCC). Opracowano projekt nowego tramwaju, który zawierał w sobie rozwiązania wzięte z Tatr oraz doświadczenia zdobyte przez przodującą w ZSRR fabrykę w Leningradzie. Nowe tramwaje miały zostać uproszczone. Zrezygnowano z urządzeń pneumatycznych. Rezultatem modyfikacji został tramwaj KTM-3, którego produkcję zlecono fabryce w Ust'-Katawiu. Dostrzeżono w niej duży potencjał produkcyjny i uwzględniono doświadczenie w budowaniu dwuosiowego KTM-2.

KTM-5 i KTM-5M
Próby z KTM-3 wymusiły konieczność dokonania zmian w projekcie, co spowodowało powstanie nowego modelu KTM-5. KTM-5 wyglądał jak hybryda LM-57 i T3. Pierwszy prototyp został zbudowany w 1963 i został wysłany na testy do Czelabińska. W Czelabińsku pracował do 1969, kiedy z nieznanych przyczyn został przekazany fabryce. Najprawdopodobniej był bardziej zawodny niż KTM-2 oraz trudniejszy w eksploatacji[2].

W połowie lat 60. w ZSRR zmieniła się moda w wzornictwie przemysłowym. Symbolem nowoczesności stały się karoserie kanciaste, które zastąpiły dotychczas stosowane zaokrąglone, obłe[5]. Zaricki, Bierlugin i Sieliwanow z Instytu Technicznego w Swierdłowsku opracowali nową, kanciastą bryłę nadwozia. Przy okazji zmian poprawiono instalację elektryczną oraz zmniejszono masę pojazdu przez zastosowanie tworzyw sztucznych. Prototyp miał karoserię w całości metalową. Zrezygnowano też ze stosowanej wcześniej wentylacji, wstawiając wentylację wymuszoną. Kolejną nowością były siedzenia zwane anatomicznymi, które zastąpiły wcześniej stosowane ławki. Pierwszy model KTM-5M był gotowy w 1966 i był testowany w Moskwie. Prototyp ten został pokazany w 1969 na wystawie Interbytmasz-69 (Интербытмаш-69)[3]. W wyniku testów wycofano się z pomysłu wentylacji wymuszonej, wstawiając ponownie otwierane okna. W 1969 rozpoczęto produkcję seryjną tramwaju KTM-5M. Pierwszymi miastami, do których skierowano nowe tramwaje, były Omsk i Tomsk.

Już w 1970 próbowano wprowadzić modyfikacje w projekcie. Moskiewski Instytut Energetyki opracował system sterowania tyrystorowego dla taboru tramwajowego. Stworzono wówczas prototyp KTM-5MT, jednakże nowe rozwiązanie nie sprawdziło się w praktyce. Zmodyfikowany wagon wysłano z powrotem do fabryki w celu przebudowy na typ KTM-5M.

KTM-5M3
Na początku lat 70. doszło do kilku pożarów wagonów KTM-5M. Szczególnie tragiczny okazał się pożar w Tomsku, który pociągnął za sobą dużą liczbę ofiar (dokładne dane zostały utajnione). Pożary te ujawniły wady tramwajów, między innymi elementy z tworzywa sztucznego podczas spalania wydzielały toksyczne gazy, będące przyczyną śmierci większości ofiar. W 1971 rząd radziecki nakazał zastąpienie palnych elementów z tworzywa sztucznego na metalowe, obligując fabrykę w Ust'-Katawiu do przebudowania również gotowych wagonów, które nie zostały przekazane miastom. Powstał więc projekt KTM-5M3, wagonów, które były w miastach przebudowywane systemem gospodarskim przez mechaników w zajezdniach. Oprócz wymiany elementów z tworzywa sztucznego przebudowano oświetlenie, zastępując oświetlenie fluorescencyjne żarówkami, oraz zmieniono mechanizm zamykający drzwi. Po tych modyfikacjach przez 28 lat nie nastąpiły większe zmiany w projekcie KTM-5, poprawiono jednak wytrzymałość przez zastosowanie lepszych materiałów.

W lipcu 1976 wszedł w życie nowy system klasyfikacji taboru kolejowego, tramwajów i metra. Nowe oznaczenie 71-605 zastąpiło dotychczasowe KTM-5. Nazwa ta oznaczała 71 - wagon tramwajowy, 6 - Fabryka w Ust'-Katawiu, 05 - Piąty model tramwaju. Kolejne litery oznaczały modyfikacje typu. Według planów roczna produkcja KTM-5 miała wynosić 500 wagonów rocznie.

KTM-5A
Pod koniec lat 80. tramwaje KTM-5 były konstrukcją już przestarzałą. Z tego powodu UKWZ podjęła decyzję o modernizacji wagonu KTM-5M3: wymieniono głośny silnik, instalację elektryczną, przywrócono świetlówki, które były w pierwszych prototypach, ale nie weszły do seryjnej produkcji, ponadto wymieniono sprzęgi. Modyfikacje spowodowały jednak zwiększenie ceny wagonów. Typ KTM-5A zadebiutował w czerwcu 1989. Pierwszym miastem, w którym pojawił się ten podtyp tramwaju, był Prokopiewsk. Szereg modernizacji stał się początkiem końca tej serii, gdyż UKWZ zaczęła rozwijać nowy model – KTM-8.

W 1990 roku powstała wersja KTM-5 dla Rostowa nad Donem, w którym jako jedynym w ZSRR sieć tramwajowa miała europejski rozstaw 1435 mm.

Produkcja KTM-5 została ukończona w 1992 roku po 33 latach.

Eksploatacja
KTM-5 najczęściej jeździły solo. Łączono je również w pociągi dwuwagonowe, a w mieście Gorki nawet w trójwagonowe. Tramwaje te były produkowane wyłącznie na rynek krajowy (radziecki), z tego powodu nie są spotykane w miastach poza krajami dawnego ZSRR.

KTM-5 od początku był typowym tanim pojazdem dla biednych miast. W bogatszych miastach, takich jak Moskwa czy Kijów, tabor tramwajowy był sprowadzany najczęściej z Czechosłowacji. W Leningradzie i Rydze tabor tramwajowy pochodził z miejscowych fabryk produkujących, produkowanych w zasadzie tylko na potrzeby miasta. Jednakże pod koniec lat 70., ze względu na braki taborowe, tramwaje KTM-5 jeździły również w Leningradzie.

Tramwaje KTM-5 były niskiej jakości, dodatkowo słaba kultura techniczna zarządów sieci powodowała, że były bardzo awaryjne. Operatorzy sieci często zwracali do fabryki kilkuletnie pojazdy. W pierwszej połowie lat 70. dochodziło do wielu wypadków z udziałem tych tramwajów, najpoważniejszy z nich wydarzył się w mieście Orzeł w kwietniu 1974, kiedy z powodu awarii hamulców tramwaj wjechał w tłum ludzi. Z wypadków jednak wyciągano wnioski, z tego powodu nowsze tramwaje były coraz mniej awaryjne. Tendencja ta utrzymywała się do początku 1990, kiedy to zadebiutował podtyp KTM-5A. Spadek jakości był związany z ogólnym kryzysem w krajach uprzemysłowionych. Z drugiej strony produkcja KTM-5 spowodowała rozwój komunikacji tramwajowej w ZSRR.

Tramwaje KTM-5 były dość często modyfikowane nie tylko przez fabrykę w Ust'-Katawiu, ale również przez operatorów, dla których taka modernizacja była alternatywą w stosunku do zakupu nowych tramwajów, szczególnie KTM-8 i KTM-19. W 2010 rozpoczął się program modernizacji wagonów KTM-5 w Krasnodarze. W ramach zmian tramwaje mają zostać przebudowane na wzór KTM-23.

Tramwaje KTM-5 uczestniczyły w wypadkach również po zakończeniu produkcji. Najpoważniejszy z nich wydarzył się 2 lipca 1996 w Dnieprodzierżyńsku we wschodniej Ukrainie. Z powodu awarii hamulców KTM-5A uderzył na pełnej prędkości w mur. W wyniku wypadku zginęło 39 osób. Po katastrofie KTM-5 zostały wycofane z wielu ukraińskich miast. Wypadki, spowodowane stanem technicznym taboru, przydarzały się również innym modelom. Najbardziej prawdopodobnymi ich przyczynami były nie wady fabryczne, a zaniedbania w obsłudze serwisowej.

Wycofywane KTM-5 były przebudowywane sposobem gospodarczym na tabor techniczny (pługi, holowniki, tabor remontowy).

Modyfikacje
Wagony tramwajowe rodziny KTM-5
Wariant Lata produkcji Liczba egzemplarzy
KTM-5 1963 2
KTM-5M "Ural" 1966, 1969—1971 ok. 620
KTM-5M3 (71-605) 1971—1990 12943
71-605А i 71-605U 1990—1992 1426

Konstrukcja
Tramwaje KTM-5 są pierwszymi tramwajami, w których zrezygnowano całkowicie z pneumatyki. Wszystkie układy, takie jak hamowanie, sterowanie drzwiami, wycieraczki, zostały przerobione na elektromechaniczne. Przekonanie o niezawodności hamulca elektromagnetycznego było tak silne, że zrezygnowano z hamulca awaryjnego, działającego również przy braku zasilania.

Tramwaje KTM-5 mogą być sprzęgane z innymi tramwajami tego typu w pociągi.

Pudło
Pudło KTM-5 jest zbudowane ze spawanej ramy z profili stalowych. Do ramy przykręcona jest karoseria wykonana z blachy stalowej o grubości 2 mm. Dach ze względu na zamontowane na nim urządzenia elektryczne jest wykonany z tworzyw sztucznych, które pełnią rolę izolatora. Wnętrze pudła jest wykonane z lakierowanej sklejki, w ostatnich modelach taka okładzina została zastąpiona okładziną z tworzyw sztucznych. Pomiędzy karoserią a okładziną została wstawiona pianka izolacyjna, zapewniająca zarówno izolację cieplną, jak i akustyczną. Podłoga jest wykonana również ze sklejki pokrytej wykładziną gumową. Aby ułatwić dostęp do urządzeń znajdujących się pod podłogą, w podłodze zostały wycięte otwory przykryte klapami.

Pudło fabrycznie ma trzy drzwi z prawej strony. Drzwi są umiejscowione na skosach oraz na środku ściany bocznej, są jednoskrzydłowe przesuwne. Skrzydła są zamontowane na zewnątrz pudła w specjalnych prowadnicach. Sterowanie drzwiami jest centralne przez motorniczego. Wagon ma jedną kabinę kierowniczą umiejscowioną asymetryczne, kabina jest oddzielona od przedziału pasażerskiego. Siedzenia są anatomiczne, ułożone w systemie 2+1, dwa miejsca znajdują się po prawej stronie natomiast pojedyncze z lewej.

W przeciwieństwie do zwyczajów znanych z Europy Zachodniej (w tym w Polsce), w ZSRS nie było malowań zakładowych, tylko malowania fabryczne (modelowe). Karoseria fabryczne była pomalowana na czerwono-jasnoszaro. W czasie eksploatacji wiele z wagonów przemalowano.

WĂłzki
Pudło opiera się na dwóch skrętnych, napędowych, dwuosiowych wózkach. Fabrycznie wózki mają osie przystosowane do radzieckiego rozstawu szyn 1520 mm, który jest stosowany na większości sieci tramwajowych w krajach dawnego ZSRR. Sieć w Rostowie nad Donem, która jako jedyna w ZSRR była normalnotorowa (1435 mm), spowodowała konieczność opracowania wózka normalnotorowego. Inżynierowie z Ust'-Katawia rozwiązali ten problem w bardzo prosty sposób, cofając obręcz zewnętrzną o 44,5 mm. Pomiędzy osiami znajduje się duży hamulec elektromagnetyczny. Wózki te początkowo sprawiały duże problemy w obsłudze ze względu na niską kulturę techniczną i przystosowanie, szczególnie w początkowych latach eksploatacji, warsztatów wyłącznie do obsługi prostych zawieszeń bezwózkowych.

Instalacja elektryczna
Wagon jest zasilany z sieci napowietrznej o napięciu 550V. Jednakże wszystkie systemy poza napędowym pracują pod napięciem 24 V.

Pantograf
Wagony zostały wyposażone w jeden pantograf skrzynkowy, podczas modernizacji pantografy były wymieniane na odbieraki innego typu.

Układ napędowy
Tramwaj KTM-5 jest napędzany za pomocą czterech silników elektrycznych typu DK-259G. Silniki znajdują się w wózkach każdy z silników niezależnie napędza oś, do której jest podłączony. Zastosowano rozruch oporowy, który oprócz funkcji rozpędzania tramwaju, pełni również rolę regulatora prędkości, pozwalającego zmniejszyć ją bez konieczności używania hamulca, dodatkowo w przypadku zasłabnięcia motorniczego lub rozerwania składu wielowagonowego tramwaj powinien się zatrzymać samodzielnie. Rozwiązanie to jest tożsame ze znanymi z samochodów hamowania silnikiem. Rozruch oporowy ma jednak tę wadę, że podczas rozruchu część energii elektrycznej jest tracona w opornikach.

Oświetlenie
Większość wagonów, poza prototypami i zmodernizowanymi, ma oświetlenie świetlówkowe, zamontowane w dwóch rzędach wzdłuż pudła wagonu.

Dane techniczne
Producent: UKWZ, Ust'-Kataw, ZSRS/Rosja
Okres produkcji: 1969-1992
Wyprodukowanych: 14 369 szt.
Szerokość toru: 1435 mm, 1520 mm
Zasilanie: 550-600 V =
Liczba członów: 1
Układ osi: Bo'Bo'
Długość: 15 000 mm
Szerokość: 2600 mm
Wysokość: 3147 mm
Rozstaw wĂłzkĂłw: 7500 mm
Rozstaw osi w wĂłzku: 1940 mm
Średnica kół: 710 mm
Masa służbowa: 18 650 kg
Liczba drzwi: 3
Niskopodłogowość: 0%
Silniki: 4Ă—DK-259
Liczba i moc silnikĂłw: 4 Ă— 45 kW
Moc szczytowa: 180 kW (245 KM)
Prędkość maksymalna: 65 km/h
Liczba miejsc siedzÄ…cych: 32-35
Liczba miejsc stojących: 187–192 (8/m²)
Liczba miejsc: 224
ZuĹĽycie energii elektrycznej: 2-3 kWh/km



(C) Wikipedia
The-blueprints.com
Youtube.com

_________________
no i jest!
Solidarni z Ukrainą


Ostatnio edytowany przez kulikowski Pią, 23.03.2012, 0:04, edytowano w sumie 3 razy

Śro, 21.03.2012, 22:32
Profil
Moderator
Awatar użytkownika

Postów: 24507
Post Re: [tramwaje] KTM-5
Ale drezyny :shock:

_________________
| pajacyk.plpolskieserce.pl | Kliknij raz dziennie. Codziennie.


Śro, 21.03.2012, 22:41
Profil
Moderator
Awatar użytkownika

Postów: 20830
Miejscowość: Łódź / Warszawa
Samochód: Fiat Delta 3
Post Re: [tramwaje] 1969 UKWZ KTM-5 (71-605)
Niesamowite są te zdjęcia z poradzieckich miast - a i te tramwaje są niezłe - strach do nich wsiadać

_________________
Fanpage SamochodySwiata.pl || Mój Instagram


Czw, 26.07.2012, 11:31
Profil
Wyświetl posty z poprzednich:  Sortuj według  
Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 3 posty(ów) ] 


Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 16 gości


Nie możesz zakładać nowych tematów na tym forum
Nie możesz odpowiadać w tematach na tym forum
Nie możesz edytować swoich postów na tym forum
Nie możesz usuwać swoich postów na tym forum

Szukaj:
Skocz do:  
 cron

Wszelkie sugestie, opinie i uwagi proszę kierować na adres: administrator(at)samochodyswiata(dot)pl

Powered by phpBB3 © 2003-2018