Polski Fiat 127p – samochód „montowany”W Polsce, od roku 1973 montowany jest Polski Fiat 127p - odpowiednik włosnkiego Fiata 127p, zaprojektowanego na początku lat siedemdziesiątych przez młodego pracownika Fiat Centro Stile - Pio Manzoni'ego, produkowanego we Włoszech od 1971 roku. Fiat 127, w roku 1972 zdobył prestiżowy tytuł "Samochodu Roku".
Jego różnice, względem włoskiego "oryginału" są niewielkie i dotyczą szczegółów, takich jak sygnał dźwiękowy, cewka zapłonowa, korektor hamowania, przerywaacz kierunkowskazów, które pochodzą od krajowych producentów.
Samochód, o aerodynamicznej i modnej w latach siedemdziesiątych sylwetce ze ściętym tyłem . Przy 3595 mm długości, 1527 szerokści i 1370 mm wysokości oferuje sporą ilość miejsca i komfort podróżującym oraz całkiem pojemny, bo 365 litrowy bagażnik, pomimo stosunkowo niewielkich rozmiarów zewnętrznych. Uzyskano to dzięki zwartej konstrukcji mechanizmów, które "zagracają" zaledwie 20% przestrzeni nadwozia.
Fiat 127p występuje w dwóch wersjach nadwoziowych 2- oraz 3-drzwiowej, które różnią się tylko klapą bagażnika. Wersja trzydrzwiowa po rozłożeniu tylnych siedzeń oferuje ponad metr sześcienny wygodnej do załadunku przestrzeni bagażowej.
Samonośne nadwozie o sztywnej konstrukcji wyposażone zostało w szereg wzmocnień, zwiększających bezpieczeństwo bierne pojazdu. Za bezpieczeństwo czynne, odpowiadają - bardzo skuteczny dwuobwodowy układ hamulcowy, zapewniający dobre "trzymanie się" drogi dość duży rozstaw kół i nowoczesny układ zawieszenia, znakomita widoczność z miejsca kierowcy oraz seryjnie montowane pasy bezpieczeńśtwa.
Montowany w Polsce model, wyposażony został w podstawową jednostkę napędową, o pojemności 903 ccm, która przy 6200 obr/min uzyskuje moc 47 KM (34,5 kW), zaś maksymalny, wynoszący 63,8 Nm, moment obrotowy, występuje przy 3500 obr/min. Prędkość maksymalna pojazdu, wynosi 140 km/h, auto jest całkiem dynamiczne oraz nie wykazuj nadmiernego zapotrzebowania na paliwo.
W porównaniu z innymi samochodami tego segmentu rynku, oraz pozostałymi autami rodzimej produkcji - Polski Fiat 127p wypada bardzo korzystnie, zarówno pod względem własności dynamicznych (przyspiezenie, prędkość maksymalna) jak i eksploatacyjnych (zużycie paliwa, awaryjność).
W Włoszech, produkowaana była jeszcze pięciodrzwiowa wersja pojazdu, na montaż której nie zdecydowano się jednak w kraju, podobnie jak z wersjami napędzanymi przez inne silniki (1049 ccm, 1301 ccm). Również nie został u nas wprowadzony unowocześniony i zmodernizowany pod koniec lat siedemdziesiątych model.
Na początku lat 70-tych współpraca FSO z Fiatem kwitła, produkcja Polskiego Fiata 125p wciąż wzrastała, pojawiały się kolejne odmiany projektowane w ścisłej współpracy z Włochami (np. odmiana Kombi). Oprócz tego w bielskiej FSM lada moment miała ruszyć produkcja „malucha”. W celu poszerzenia oferty nowoczesnych samochodów we wszystkich segmentach w 1973 rozpoczęto montaż Fiatów: 127 i 132. Ten pierwszy wypełniał lukę pomiędzy popularnym 126p a drogim i dużym 125p. W celu propagandowej „polonizacji” samochodów FSO wymogły przechrzczenie ich na Polskie Fiat z literką „p”.
Polski Fiat 127p montowany był od sierpnia 1973 był w dwóch tzw. „standardach”: standardzie I i standardzie II.
Standard I to praktycznie samochód nie różniący się niczym od modelu włoskiego, prawie kompletny samochód przywożony był do FSO, gdzie zakładano jedynie siedzenia, zderzaki. Aby zachować zgodność z polskim kodeksem drogowym montowano chlapacze, pasy bezpieczeństwa na przednich miejscach siedzących. Standard II zawierał dodatkowo sporo części produkowanych w Polsce dla Polskiego Fiata 125p. Poniżej zestawienie różnic pomiędzy standardem I i II:
<Wyposazenie>
- <PF 127p standard I>
- <PF 127p standard II>
Kluczyki do samochodu
- całkowicie metalowe
- czarne, plastikowe główki
Spryskiwacze szyb
- czarne
- chromowane
Klosze bocznych kierunkowskazĂłw
- spiczaste, soczewkowe
- płaskie, z chromowaną obwódką
Zbiornik spryskiwacza szyby
- włoski
- polski
Zakończenia uchwytów dla pasażerów
- czarne
- chromowane
Blokada kierownicy
- opcjonalna
- standardowa
Przerywacz kierunkowskazĂłw
- włoski
- polski
Sygnał dźwiękowy
- włoski
- polski (Belma)
Cewka zapłonowa
- włoska
- polska
Korektor hamowania
- włoski
- polski
Narzędzia kierowcy
- włoskie
- polskie
Samochody przywożone z Włoch różniły się często różnymi szczegółami niezależnie od standardu montażu. Lusterka wewnętrzne z zamontowaną lampką oświetlenia wnętrza nad albo pod lusterkiem. Opcjonalnie samochody posiadały lusterko boczne albo kierownicę z Fiata 126. Montowane opony to: Pirelli, Ceat, Michalin, Kleber, Firestone. Świece zapłonowe Magneti Marelli albo Champion.
Tapicerka w kolorze czarnym albo żółtym. Gama kolorów to biały (w standardzie I zawsze z czarną tapicerką), ciemno-zielony, jasno-niebieski, granatowy, żółty (Sahara), ceglasty, wiśniowy (w standardzie I zawsze z żółtą tapicerką).
Montowano przede wszystkim samochody z nadwoziem 2 drzwiowym, wersje 3 drzwiowe z rozkładaną tylną kanapą były wielką rzadkością.
Na początku lat 70-tych gospodarkę włoską trapiły fale strajków pracowniczych, co dotykało także fabryki Fiata. Przekładało się to czasem na nieplanowane braki niektórych elementów – zdarzały się egzemplarze nadchodzące z Włoch bez niektórych elementów tapicerki, albo nawet zbiorników paliwa z rurami wlewowymi.
Na zakończenie kompletowania samochód zostawał przechrzczony na Polski Fiat 127p poprzez zamontowanie na kracie wlotu powietrza znaku „Polski Fiat” (identycznego jak w PF 125p), odlewanego znaku 127p na klapie bagażnika oraz zamontowanie tabliczki znamionowej FSO zawierającej oryginalny numer nadwozia. Wszelkie dokumenty dostarczane klientowi – instrukcja obsługi, książeczka gwarancyjna – zawierała już nazwę Polski Fiat 127p.
Montaż w FSO trwał do wiosny 1974.
W pierwszym kwartale 1974 roku w bielskiej Fabryce Samochodów Małolitrażowych rozpoczęto montaż Polskiego Fiata 127p wg znacznie bardziej zaawansowanego standardu IV. Z nadchodzących z Włoch wytłoczek zgrzewano i spawano karoserię, po czym ją lakierowano i zabezpieczano antykorozyjnie. Następnie samochód był wyposażany we włoskie kompletne podzespoły podwozia, silnik, elementy wnętrza. Otwory na tablice rejestracyjna w blasze tylnego pasa dostosowano do polskiej tablicy rejestracyjnej
W 1974 roku plan przewidywał wyprodukowanie 3 tysięcy Polskich Fiatów 127p, dla porównania PF 126p miało być wykonanych ok. 10 tysięcy. Samochody były produkowane w FSM na tych samych liniach montażowych, co Polski Fiat 126p. Rzeczywistość niestety okazała się zgoła inna. W 1974 roku powstało ledwie 227 szt. Zdecydowaną większość stanowiły samochody „doposażone” w FSO.
Zestawienie liczby zmontowanych samochodĂłw:
1973
montaĹĽ FSO 2697
montaĹĽ FSM -
1974
montaĹĽ FSO 3220
montaĹĽ FSM 227
1975
montaĹĽ FSO ?
montaĹĽ FSM 156
Samochód sprzedawany był wyłącznie za bony PKO albo za dolary, co bynajmniej nie przysparzało mu kolejek chętnych. Zwłaszcza stało się to widoczne od 1975 roku, czyli rozpoczęcia montażu bardziej komfortowej Zastavy 1100p. Doprowadziło to praktycznie do zaprzestania produkcji Polskich Fiatów 127p, ostatnie egzemplarze trafiły do sprzedaży prawdopodobnie w 1976 r.
Do pomysłu sprzedaży „127”-mki powrócono na początku lat 80-tych. W międzyczasie we Włoszech samochód przeszedł gruntowny face lifting (w 1977 roku). I właśnie taka wersja nazywana Fiat 127P 1050 L zagościła w ofercie Banku PeKaO w cenie 3800 dolarów amerykańskich. Kompletowaniem tych samochodów zajęło się Przedsiębiorstwo Obrotu Samochodami Częściami Zamiennymi Polmozbyt Lublin, stając się już trzecim „producentem” Fiata 127 w Polsce. Samochód zachowywał oryginalne oznaczenia włoskie, jedynie pod literą „T” w słowie FIAT przyklejano małą literkę „P”, pod maską nitowano tabliczkę znamionową, nabywca otrzymywał drukowaną we Włoszech instrukcję obsługi w języku polskim. Montaż był bardzo ograniczony, trwał zapewne tylko do ogłoszenia stanu wojennego (grudzień 1981).
W gamie produkcyjnej Fiat 127p stoi na drugiej pozycji we wzrastającej skali pojemności skokowej i pojemności wnętrza, po Fiacie 126p.
Poprzeczne ustawienie silnika w PF 127p korzystne jest przede wszystkim ze względu na oszczędność miejsca, w komorze silnikowej mieści się zupełnie wygodnie koło zapasowe, nie najmniejszych przecież wymiarów bowiem wóz ten wyposażony jest w obręcze o średnicy 13 cali. Fiat podkreśla w swych wydawnictwach reklamowych, że w modelu 127 zaledwie 20% długości przeznaczonych jest na zespół napadowy, a pozostałe 80% to długość użyteczna, w której znajdują się fotele dla jadących i bagażnik. Przy stosunkowo bardzo małej długości i łatwości parkowania w ruchu wielkomiejskim, Polski Fiat 127p dysponuje taką ilością miejsca we wnętrzu wozu jakiej wymagamy od pełnowartościowego środka transportu dla czterech osób, na krótkie trasy nawet dla pięciu.
Rozstaw osi Polskiego Fiata 127p nie jest wprawdzie tak duży jak np. w Renault 5, ale wystarczający do tego, aby zapewnić komfort jazdy osiągalny do niedawna w wozach znacznie większych. Pod słowem komfort rozumiemy tu przy tym nie tylko twardość zawieszeń, ale ogólne wrażenia jakie odnosi jadący tym samochodem. Wchodzić więc będzie w to pojęcie również i mały przechył na zakrętach i stosunkowo niewielkie kołysanie nadwozia.
Przyjęte w Polskim Fiacie 127p rozwiązanie zawieszenia tylnego daje, przy niezależnym prowadzeniu każdego koła, niemal prostopadłe ustawienie koła względem jezdni, czego nie można powiedzieć o szeregu innych zawieszeń na tzw. wahaczach skośnych. Ale tutaj mamy do czynienia z zawieszeniem kolumnowym. Uchwycenie poprzecznego resoru w dwóch punktach pozwala zarazem lepiej ograniczać przechył nadwozia.
Patrząc na samochód od tyłu nasuwa się od razu pytanie dlaczego konstruktor nie pociągnął klapy bagażnika do samego dołu, aż do zderzaka. Odpowiedź nie jest trudna, szło o zapewnienie odpowiedniej sztywności nadwozia, oczywiście z zachowaniem zróżnicowania sztywności części środkowej i przodu i tyłu, gdyż te dwie skrajne partie mają przeciec pochłaniać energię zderzenia.
Dane techniczne: Silnik: 4-suwowy, rzędowy, 4-cylindrowy, ustawiony poprzecznie, napędzający koła przednie. Kadłub silnika wykonany z żeliwa, głowica z lekkiego stopu. Wał korbowy podparty na trzech łożyskach, zawory w jednym rzędzie w głowicy (OHV).
Pojemność skokowa: 903 ccm lub 1049 ccm
Ĺšrednica cylindra: 85,0 mm lub 76,0 mm
Skok tłoka: 88,0 mm lub 57,8 mm
Stopień sprężania: 9,0:1
Moc maksymalna: 35,4 kW (47 KM) przy 6200 obr/min lub 37 kW (50 KM) przy 6200 obr/min
Maksymalny moment obrotowy: 63,8 Nm przy 3500 obr/min lub 78 Nm/3000 obr/min
Hamulce: tarczowe z przodu, bębnowe z tyłu, dwuobwodowy układ uruchamiania z ogranicznikiem siły hamowania kół tylnych, hamulec ręczny działający na koła tylne
Zawieszenie tylne: niezaleĹĽne typu kolumnowego z poprzecznym resorem piĂłrowym i wahaczami poprzecznymi
Ogumienie: 135 R 13 na kołach 4.00 × 13
Mechanizm kierowniczy: zębatkowy
Długość: 3595 mm
Szerokość: 1527 mm
Wysokość: 1370 mm
Rostaw osi: 2225 mm
Rozstaw kół przednich: 1280 mm
Rozstaw kół tylnych: 1295 mm
Minimalny promień skrętu: 4,8 m
Masa własna (2- / 3-drzwiowy): 705 / 710 kg (900)
Pojemność zbiornika paliwa: 30 litrów
Prędkość maksymalna: 140 km/h
Przyspieszenie 0-100 km/h: 17 s
Ĺšrednie zuĹĽycie paliwa: 7 l / 100 km
(C) Polskie-auta.pl
Auta-prl.pl
Flickr.com
Forum.fsoautoklub.pl
